ΟΙ ΤΡΕΛΟΙ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ... (Γ. ΜΕΡΜΗΓΚΑ)

ΟΙ ΤΡΕΛΟΙ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ... (Της Γωγώ Μέρμηγκα)

Λίγο πριν ξημερώσει το πιο φωτεινό αστέρι λάμπει στον ουρανό...
Κι ανοίγει το δρόμο ...για μια τρέλα που είναι προνόμιο των λίγων...
Γι'αυτούς που τους αφήνουν δευτερόλεπτα ελεύθερους τα δαιμόνια τους,
για να τους πλανεύουν τα ξωτικά... 
Ναι γι'αυτούς τους έρμους τους τρελούς σας μιλώ,
που όλοι θέλουν να τους αγγίξουν, να κλέψουν την αύρα τους,
το αλάθητο των στιγμών τους, το αίμα εκείνο που αναπηδάει στις φλόγες,
να περπατήσουν μαζί τους......
Μα ποιος αντέχει αδερφέ;
ΚΑΝΕΙΣ..!
Γιατί ένας τρελός είναι σήμερα σύννεφο,
αύριο φεγγάρι, χθες λουλούδι, μεθαύριο πόνος, προχθές μοναξιά...