ΥΠΕΡΟΥΣΙΟΣ ΚΥΚΛΟΣ (Ι. ΔΑΥΡΟΣ)

ΥΠΕΡΟΥΣΙΟΣ ΚΥΚΛΟΣ (Του Ιωάννη Δαύρου)

Θάλασσες άστρα,
ουράνιοι κόσμοι αμέτρητοι
του ασύλληπτου ωκεανοί,
σύμπαντα αδιάστατα
του απείρου πηγάδια,
απειροστά θραύσματα
του όλου Ενός,
των πάντων κοινή η Αρχή...
Κι' εμείς του απείρου
μηδαμινά κλάσματα,
υπάρξεις αυτοπροσδιοριζόμενες,
στη ράχη του κύματος
του διαστελλόμενου χωροχρόνου,
σε μακρινό ταξίδι χωρισμού
και η κοιτίδα ξεχασμένη...
Όλο και πιό μακρυά
μεσ' το σύννεφο της λήθης
σε απορίας σκοτάδια
να τυλιγόμαστε...
Σε αστρικών και γήϊνων σωμάτων
ασύνορο τοπίο
νιφάδες γύρης εμείς,
με ανέμου έρωτα πνοή
στης ύπαρξης τ' απέραντα λιβάδια
να μας παρασέρνει,
το λουλούδι της μοίρας μας
να συναντήσουμε,
σε διδύμων υπάρξεων ένωση
του Ενός μετουσίωση...
Και η πορεία απαρέγκλιτη,
στου συστελλόμενου χωροχρόνου
την ελκτική δύναμη παραδομένοι,
στην πρωταρχική πηγή χυνόμαστε
και ως αδιαίρετο Ένα
άχρονα υπάρχουμε...
Διδύμων υπάρξεων
μυστήριοι ελκυστές
σε επανασύνδεσης αναμονή..;