Ο ΑΓΝΟΩΝ (ΟΣΒΑΛΔΟ ΠΙΚΑΡΔΟ)

Ο ΑΓΝΟΩΝ (Του Αργεντίνου Οσβάλδο Πικάρδο, σε μετάφραση Στάθη Ιντζέ)

Δεν θα γνωρίσουμε ποτέ ,στ' αλήθεια,
γιατί ζήσαμε. Δεν αρκούν οι λέξεις.

Πάνω από την ίδια θάλασσα στυλώνεται ο ήλιος.
Μπροστά στην ίδια θάλασσα
ένα μεσημέρι, κάποιος στέκεται στην ακτή
και αγναντεύει. Μονάχα αυτό και τίποτα δεν λέει. Τι περιμένει να δει;
Να αγναντεύεις δεν είναι να βλέπεις μόνο αυτό που φαίνεται,
ούτε καν αυτό που υπάρχει. Τα κύματα μιλούν για επιστροφές
από καιρό λησμονημένες,
πολλές φορές δίχως κανείς να έχει φύγει.

Ένας γλάρος και μια αχτίδα φωτός μοιάζουν
να είναι το κέντρο του σύμπαντος. Γύρω τους
το περίγραμμα της άγνοιάς σου
είναι σαν τον ψαρά και το καλάμι του,
μια υπέρμετρα αργή αιωνιότητα.

Υπήρξανε φορές που πίστεψες
πως έχεις γεννηθεί για κάποιο λόγο. Ήταν αυτή
η πίστη που σε εξώθησε σε οριστικές αποφάσεις.
Αλλά ό,τι απέμεινε το όρισε

ένα αγνό ένστικτο ευτυχίας
που ανέκυψε για να κυριαρχήσει.