ΚΑΤΙ ΗΡΘΕ, ΚΑΤΙ ΕΦΕΡΕ (Του Ιωάννη Δαύρου)
Κοιτάζω το πρόσωπο του γέλιου
τη καμπύλη που γύρισε ψηλά
τη φωτιά που ξεχύθηκε
και καίει το φράκτη
λαμπαδιάζοντας το σκοτάδι το σχισμένο.
Κόκκινη ανταύγεια
παιχνιδίζει πάνω στη μάσκα
που κρύβει το πρόσωπο της δύναμης
και προσπαθεί να την κάνει διάφανη.
Φώτισε η ελπίδα την αγάπη
ζέστανε το κρύο "πρέπει"
και το 'κανε να στάξει πυρωμένο
στην υπόδουλη θέληση.
Σήκωσα τη ματιά
που πλανιόταν στο ασύλληπτο σκοτάδι
και είδα τ' αστέρι να μου μιλά.
Ξάπλωσα στην αυλή με την ανοιγμένη πόρτα
έκλεισα τα μάτια στη δροσιά
κι' είδα όμοια αστέρια
στο θόλο της θύμησης.
Αφουγκράζομαι με δέος
τον πολλαπλασιασμένο αντίλαλο
της φωνής που έστειλε τ' αστέρι
στο σκοτεινό φαράγγι.
Χαμένος στο ρόδινο φως της ανατολής
ψαχουλεύω την ακτίνα
που με σημάδεψε
και αναρωτιέμαι: Τι φέρνει...;
(Από τη συλλογή "Μεταθυμικά")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου