ΣΦΙΧΤΑ ΑΓΚΑΛΙΑΣΜΕΝΟΙ...

ΣΦΙΧΤΑ ΑΓΚΑΛΙΑΣΜΕΝΟΙ...

(Του Ιωάννη Δαύρου)

 

 

Της μεγάλης έκλαμψης παιδιά,

γόνοι του άπειρου κενού

την υπέρπυκνη κηλίδα,

στο πάνω μέρος της ταλάντωσης

και  στο φως της εκδήλωσης

σαν ελάχιστα μόρια υπάρχουμε.

Όλοι δίδυμοι είμαστε

κι' από την ίδια μάνα γεννημένοι

κι’ αν χωριστά νομίζουμε ότι ζούμε

και μας χωρίζουν τεράστιες αποστάσεις,

τι κι’ αν νιώθουμε ανάμεσά μας

ατέλειωτος να στέκεται ο χρόνος,

μία η αλήθεια βυθισμένη

στης αγνωσίας το σκοτάδι

άπιαστη πάντα θα 'ναι.

Είμαστε και θα 'μαστε

πάντα σφιχτά αγκαλιασμένοι!