ΜΟΥ ΖΗΤΑΣ... (Β. ΓΙΑΝΝΕΛΑΚΗΣ)

ΜΟΥ ΖΗΤΑΣ... (Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΓΙΑΝΝΕΛΑΚΗ)

Την Αρκαδία μου ζητάς,
εκεί που έκανα τα πρώτα μου ξενύχτια·
από κείνα τα χωριά ξεκίνησα
γδυτός κι ελεύθερος.
Το Ερεχθείο μου ζητάς, τον Παρθενώνα
εκεί που έμαθα τη γλώσσα μου,
αυτά που με ιδρώτα εχτισα και αίμα, ελεύθερος ή σκλάβος.
Την Ολυμπία μου ζητάς
εκεί που στεφανώθηκα σε αγώνα έντιμο και τίμιο
κι οι ιαχές ακούστηκαν ως τη γλυκειά πατρίδα.
Το Μεσολόγγι μου ζητάς,
να προδώσω αυτούς που τη ζωή τους ξόδεψαν
στην έξοδο απ’ τό θάνατο προς την ελευθερία.
Την Πίνδο μου ζητάς
εκεί που περπατήσαν στης αντίστασης τα χνάρια
γενναίες ηπειρώτισσες, αντάρτες παλληκάρια.
Τα πάντα μου ζητάς·
δέ θα σου δώσω τίποτα
και με τις αλυσίδες που κρατάς να με αλυσοδέσεις
θα σε κρεμάσω απ’ τόν ιστό της σβάστικας που έστησες
στης Τεγέας την ακρόπολη.