ΑΡΚΑΔΙΑ (Ι.ΔΑΥΡΟΣ)

ΑΡΚΑΔΙΑ (του Ιωάννη Δαύρου)

Πατρίδα όλων μας η Αρκαδία,
λίκνο της παιδικής μας αθωότητας,
που έτρεχε ανάλαφρη
στα πράσινα λειβάδια της ευτυχίας...
Νωπό μέσα μας ακόμη τότε,
το νάμα της θείας ενέργειας
να διαποτίζει την ύπαρξή μας.
...Μονάχοι τώρα πιά
σε χωριστά μονοπάτια βαδίζουμε,
αφήνοντας πίσω μας
το μεγάλο δρόμο της γενέθλιας γης,
που χάθηκε στην αχλή του χρόνου
καθώς ξεμακραίναμε...
Τις φωτεινές μας μέρες
νύχτες τις πήρανε
κι' οι ψυχές μας βαριές
ψάχνουν αποκαμωμένες ακόμα,
γιά οδηγούς στ' αστέρια
που όλο κι' αραιώνουν...
Μόνο μιά μυστική φλόγα έμεινε,
κρυμμένη μέσα μας βαθειά,
αμυδρή ανάμνηση και νόστος
της πατρίδας που χάσαμε.
Πόσο ποθώ να τη θεριέψω!
Ήλιο να τη κάνω, να φωτίσει
το δρόμο της επιστροφής μας...