ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ (του Ιωάννη Δαύρου)
Βρεθήκαμε, χωρίς να συναντηθούμε,
χαμένοι στο αμέτρητο πλήθος,
γήινες σκιές και 'μείς, που λικνίζονται
πιασμένες στο ατέλειωτο δίχτυ.
Κι' οι αστρικές μας προβολές,
ψυχές φτιαγμένες
από κώδικες υπέρτερους,
μίλησαν... Λάμψεις αστεριών
καθώς συντονίζονται
στη Συμπαντική ουσία.
Βλέπω το άστρο σου να πάλλεται στο φως,
ρίγος θείας ενέργειας,
και μετά να χάνεται,
καθώς συρρικνώνεται στη γήινη σκιά του.
Κι' εγώ μένω, μετέωρο άστρο,
παράδοξος ελκυστής
της αστρικής προβολής σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου