ΓΑΡΥΦΑΛΕ (Τραγούδι των ΠΕΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ σε στίχους Γιάννη Κιουρτσόγλου)
Μαζεύεται πλήθος
χαρούμενες φάτσες
εκεί που ο Γαρύφαλος λέει
Τους λέει τα δικά του
και σαν τελειώσει
ο κόσμος γελάει ή κλαίει
Σχολείο βιβλία
αρχαία ιστορία
γι’ αυτόν είναι άγνωστες λέξεις
Δεν ξέρει να γράφει
και όμως θαυμάσια δίνει
στον κόσμο διαλέξεις
Γαρύφαλε, Γαρύφαλε
κανείς μας δεν ξέρει ποιος είσαι
Τα χρόνια περάσαν
τον είδανε όλοι
και ήταν πολύ ευτυχισμένος
Οι νέοι γεράσαν
και φύγαν οι γέροι
και φεύγει και αυτός ο καημένος
Μαζεύεται πλήθος
να τον χαιρετήσει
κανένας πια δε γελάει
Στα ουράνια ο Γαρύφαλος
βρίσκεται τώρα
και με τους αγγέλους μιλάει
Γαρύφαλε, Γαρύφαλε
κανείς μας δεν ξέρει ποιος είσαι
Επιμύθιο
Θυμήθηκα τον "Γαρύφαλο" όταν πληροφορήθηκα ότι χθές πέθανε ένας πολύ γνωστός γραφικός "τύπος" της πόλης μου, ο Σωτήρος, που τον είχα δει τυχαία για τελευταία φορά να πίνει το καφέ του όπως συνήθιζε στην "ΙΒ", μόλις προχθές. Είμαι σίγουρος ότι αν γραφόταν ένα τραγούδι για τον Σωτήρο κάτι ανάλογο με τον "Γαρύφαλο" θα γραφόταν... Το αφιερώνω λοιπόν στη μνήμη του, ως ελάχιστο φόρο τιμής σε έναν ωραίο, με όλη την ιδιαιτερότητά του άνθρωπο, που έτυχε να γνωρίσω λίγο περισσότερο την εποχή της "έκρηξης" της ελεύθερης ραδιοφωνίας που εγώ πρωτοστάτησα και αυτός συνέδραμε ως ένας γνήσιος πρώην "ραδιοπειρατής"... Ο "Γαρύφαλος" άλλωστε σημαίνει πολλά για μένα γιατί έχει γραφτεί από τον φίλο μου τον Γιάννη, έχει συνδεθεί πολύ με τον άλλο "χαμένο" φίλο μου τον Βλάσση και αφορά μία υπαρκτή γραφική φιγούρα της τότε Αθήνας...
Αξίζει να αναφερθεί και ένα από τα πολλά "κατορθώματα" του ευφυούς κατά βάθος Σωτήρου που έχει κάνει το γύρω του διαδικτύου και θεωρείται εξαιρετικά εύστοχο... Είναι ο "άγνωστος δράστης" της "παραποίησης" στην επιγραφή κάτω από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη στη Πλατεία Άρεως...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου