ΦΛΟΓΑ (Κ. ΣΤΑΘΑΚΟΠΟΥΛΟΥ)

ΦΛΟΓΑ (Της Κωνσταντίνας Σταθακοπούλου)

Ζωγράφισε μου κορμί και νου, με χρώμα απ’ τις ανάσες σου...
Χρυσάφι ο ιδρώτας σου ας λιώσει πάνω μου, όλες της γης τις θάλασσες...
Τη διψασμένη σάρκα να χαϊδέψει του πόθου ασύντριφτο το χάδι...
Ψιθύρισε μου λόγια ανείπωτα που πυρπολούν τη σκέψη σου...
Τα φλογισμένα κύτταρα μαρτύριο ηδονικό,
ακόρεστο να εξαντλήσουν στης αναζήτησης το σώμα...
Καθρέφτισε μου τα πορφυρά σταλάγματα
που μπήζονται στα μάτια σου από το μάτωμα πόθων λαθραίων...
Τη σύγκριση να κάνω, θέλω...
Αν τα καρφιά τους λιγοθυμούν τη σκέψη σου,
ή αν τα δικά μου σε θάνατο το είναι παραδίνουν...
Φανέρωσε μου όλα τα αφανέρωτα απ’ τις νύχτες σου...
Αφάνισε μου το χθες, μνήμη και παρελθόν...
Μες το λαβύρινθο της ηδονής σου ξέχασε με χωρίς το μίτο...
Στο άπειρο χαμένη σ’ απάτριδες αισθήσεις να χαρίζομαι...